Film Top 10 Sight and Sound 2012

Vertigo

Sinds 1952 publiceert het invloedrijke Britse filmblad Sight and Sound om de tien jaar de Film Top 10. Voor het September nummer van 2012 werden er 1000 internationale film-regisseurs en film critici naar hun favoriete selectie gevraagd. Het monumentale Citizen Kane van Orson Welles voerde van 1952-2002 de lijst aan. Nu hebben zowel de critici als de filmmakers Citizen Kane van de troon gestoten en vervangen door respectievelijk het intrigerende Vertigo (zie foto) van Hitchcock en het subtiele Tokyo Story van de Japanner Ozu. De filmjournalisten zetten Citizen Kane wel op twee en Tokyo Story op drie. De makers kozen voor het bombastische A Space Odyssey van Kubrick en Tokyo Story.

Het valt op dat de complete top 10 bestaat uit films van voor 1970. De oudste films Sunrise van Murnau en Joan of Arc van Dreyer zijn zelfs uit 1927. Pas op plaats 14 staat Apocalypse Now (1974) van Coppola. Ook stelden de filmkenners een top 25 van regisseurs samen. Alfred Hitchcock, met maar liefst vier films in de top 100 aller tijden, daarna verassend Jean Luc Godard op twee en opnieuw Orson Welles.

Frappant is dat van de vijfentwintig regisseurs er slechts twee nog in leven zijn namelijk Martin Scorsese (19) en David Lynch (20). De meeste cinefielen uit diverse landen kiezen klassieke films als Bicycle Thieves (De Sica), 8 1/2 (Fellini) of the Godfather (Coppola) in hun favoriete lijstje. Echt origineel is de Poolse in Engeland wonende filmmaker Pawel Pawlikowski (Last Resort). Hij kiest zijn favoriete top drie uitsluitend uit films die vanaf 1992 zijn gemaakt. La Cienage (Martel), Mulholland Drive (Lynch) en Once upon a time in Anatolia( Ceylan).

Grote films die ik absoluut mis zijn het vrij recente magnifieke epos The Tree of Life van Terrence Malick en het eveneens magistrale A City of Sadness van Hsia-hsien Hou. Die, zo valt te zien op de site van Sight and Sound, staan pas op respectievelijk plaats 102 en 117. Onbegrijpelijk!

Ook Kieslovski, een van de meest fascinerende filmmakers wordt node gemist in de top 100. Met prachtige films als Dekalog of The Trois Couleurs trilogy. En Woody Allen’s Annie Hall of Hannah and Her Sisters zouden in de top 100 zeker niet misstaan. Dat geldt ook voor een monumentale film als Bamako van de grote Afrikaanse maker Abderrahmane Sissako. Dat een filmparel als A One and A Two van Edward Yang slechts op de 100e plaats staat, toont aan hoe subjectief,willekeurig en moment gebonden dergelijke film verkiezingen zijn.

Misschien een idee om over tien jaar, als de maatschappij wellicht nog meer dan nu gedomineerd wordt door Internet, de competitie open te stellen voor alle lezers van Sight and Sound. Er zullen dan ongetwijfeld wat onverwachte en verfrissende films bijkomen.

Jaap Mees