Recensies / Quand on a 17 ans: een blik zegt meer dan duizend woorden

 * Kacey Mottet Klein en Corentin Fila.

De Franse film regisseur André Téchiné bewijst met zijn nieuwe film ‘Quand on a 17 ans’ opnieuw dat hij een uitstekende acteurs regisseur is. De twee jonge hoofrollen worden levensecht vertolkt door Corentin Fila en Kacey Mottet Klein, ondersteund door de gerenommeerde actrice Sandrine Kiberlain.  Deze film van de maand komt op 5 mei in de bioscoop.

Intense sfeer

André Téchiné heeft al meer dan twintig films gemaakt. Ma Saison Preferée, Rendez Vous  en Les Roseaux Sauvages zijn hiervan de bekendste. Kenmerkend voor zijn manier van film maken is dat hij moeilijke onderwerpen niet schuwt en een intense sfeer weet over te brengen . Die films spelen zich vaak af in de bergen van de Pyreneeën waar de cineast vandaan komt. De acteurs zijn vaak erg echt. In zijn met meerdere Césars bekroonde film Les Roseau Sauvages, over de ontluikende romance tussen een jongen en een meisje tegen de achtergrond van de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijd, is dat ook goed te zien. De filmmaker Céline Sciamma bekend van goed geobserveerde ‘coming of age’ films als Girlhood en Water Lillies, schreef het scenario voor zijn laatste film.

Fysiek

Ook zijn nieuwste film ‘Quand on a 17 ans’ (Wanneer men 17 jaar is) is erg filmisch en intens gedraaid. Téchiné daarover: ’het was mijn doel een zo fysiek mogelijke film te maken, met weinig dialoog,  waarin elke scène een moment van actie behandelt. Dit houdt de acteurs alert. ‘ Het gaat over twee jongens van 17 jaar, die bij elkaar in de klas zitten en elkaar niet kunnen uitstaan. De ene Damien is een jongen uit de haute bourgeoisie, de andere Tom een geadopteerde jongen, die ver in de bergen in een boerderij woont en elke dag een eind moet lopen om naar school te komen. De jongens haten elkaar en dat uit zich in het elkaar laten haken in de klas, duwen bij het basketballen of een vernedering voor de klas, als Tom het antwoord niet weet op een rekensom. Waarom ze zo de pest aan elkaar hebben wordt tegen het midden van de film duidelijk.

Door een speling van het lot raken zij tot elkaar veroordeeld. De moeder van Tom wordt ziek en moet naar het ziekenhuis. Zij wordt behandeld door de moeder van Damien die huisarts is. Omdat Tom zo afgelegen woont vraagt Damien’s moeder of Tom zolang bij hen komt wonen. Dit zet de verhouding tussen de jongens nog meer op scherp.

De moeder wordt levendig en empathisch gespeeld door Sandrine Kiberlain, al jaren een van Frankrijk’s meest geliefde actrices. We kennen haar van films als Cyrano de Bergerac, Un hèro très discret en Tout van bien. Corentin Fila (Tom) is lenig, fysiek sterk en intuïtief, oorspronkelijk komt hij uit Kongo. Kacey Mottet Klein(Damien) is gevoelig, stoer en gesloten van karakter.

 * Sandrine Kiberlain

Uitroepen

 De film is op een erg filmische en fysiek wijze gedraaid vol beweging. Trouw aan de natuur van cinema, wat niet voor niets ‘moving pictures’ heet.  In praktisch elk shot zit een actie groot of klein. Die directe camera voering zorgt voor een intensiteit, in combinatie met het geconcentreerde acteren. Het is onmogelijk dat deze film vanaf een statief zou kunnen worden gedraaid. De dialoog is spaarzaam, de film onderschrijft het gezegde: een blik zegt meer dan duizend woorden.

André Téchiné die al weer 73 is, zegt in een interview met Marie Elisabeth Rouchy dat zijn films steeds meer levensbevestigend worden.  Vroeger kon zijn werk nogal zwaar en somber zijn. Téchiné: ‘Dat is een klassieke ontwikkeling in mijn films. Hoe ouder je wordt, de minder geneigd je bent om  donkere en melancholieke cinema te maken. Je wilt je melancholieke jeugd verlengen met je films, maar wat je eigenlijk doet is uitroepen naar het leven. ‘

 Jaap Mees