Actueel / Tijgerblog 1 IFFR 2018: Charlotte Rampling in Rotterdam

 * Charlotte Rampling.

Dit jaar op het 47e International Film Festival Rotterdam komen er bekende sterren uit de filmwereld naar Rotterdam. Zoals actrice Charlotte Rampling, cineast Paul Schrader, regisseur Paul Thomas Anderson en de Taiwanese filmmaker Apichatpong Weerasethakul. In deze eerste blog een stuk over Hannah, de nieuwe film met Charlotte Rampling,  gelardeerd met fragmenten uit het interview van deze Britse mysterieuze  actrice met filmcriticus Floortje Smit (de Volkskrant).

Charlotte Rampling (1946) is goed in vorm tijdens het interview met Floortje Smit in het Hilton hotel. Het ene moment speels, dan weer spottend of heel serieus. Zij vindt het belangrijk dat er authentieke echte mensen in de cinema worden getoond. Rampling zegt helemaal op haar instinct en intuïtie af te gaan tijdens het acteren. Dat is goed te zien in Hannah van de 35 jarige Italiaanse filmmaker Andrea Pallaoro. Hij maakte eerder de film Medeas in 2013. Pallaoro is een grote fan van Charlotte Rampling sinds  hij haar zag in de film The Damned van Luchino Visconti. Pallaoro belde haar na enige aarzeling op en tot zijn verbazing antwoordde zij binnen drie dagen. Zij hield van de intensiteit, subtiliteit en de innerlijke kracht van het scenario.

Eenzaamheid

De film gaat over een oudere vrouw die op een dag haar man naar de gevangenis brengt. Waarvoor precies wordt niet duidelijk. Wij zien haar alleen achterblijvend met haar hond in een flat in Brussel. Het is een intense karakter studie van eenzaamheid en vervreemding.  Charlotte Rampling draagt de film op haar frêle schouders. Met minimale maar treffende mimiek weet zij de rol tot leven te brengen. De vertolking doet enigszins denken aan haar imposante rol in Sous le Sable van Francois Ozon. Hier verdwijnt haar man plotseling nadat hij was gaan zwemmen in de zee,  tijdens een vakantie. Is hij verdronken of heeft hij haar verlaten?

In Hannah zit een bloedstollende scéne. Hannah reist in de metro, opeens begint een zwarte vrouw haar vriend furieus uit te schelden. Zij beschuldigt hem van ontrouw met andere vrouwen. Hanah kijkt bedrukt vanuit haar ooghoeken toe en bevriest ter plekke. Later hoort zij dat er een dode walvis is aangespoeld, zij bezoekt het strand waar medelijden en afschuw in haar ogen staan. Beide scenes zijn metaforen voor haar innerlijke belevingswereld.

Tegendraads

De belangrijkste rollen komen in het interview ter sprake in haar lange actieve carrière sinds 1965. The Damned van Visconti, The Nightporter van Lianne Cavani, haar lievelingsfilm, Sous le Sable van François Ozon . De Franse filmer benaderde haar na een time out van acteren voor de camera. Nu kan daar deze verstilde genuanceerde en dappere rol als Hannah worden bijgevoegd.

Charlotte Rampling,  die door regisseur Pallaoro wordt geroemd omdat zij zich helemaal geeft in een rol, ziet zichzelf als een tegendraads karakter(‘ contre courant’). Zij vindt het heel wezenlijk dat mensen creatief zijn. Dat hoeft niet per se op een kunstzinnige manier. Als mensen open zijn voor creativiteit, is dat het meest voldoening gevend.

Jaap Mees